Ik kan het vergeten, maar niet vergeven
Vreemd hoe een mens gevormd kan worden
Door het leed uit het verleden.
Hoe "onschuldige" pesterijtjes
Een wankele basis zijn voor het heden.
Een woord kan alles weer boven halen
Van die situatie, die niet had mogen zijn.
De herinneringen laten me weer verdwalen
In die alles verscheurende zielenpijn.
Vreemd hoe een mens verteerd kan worden
Door die haat en nijd van toen.
Het heeft zich opgehoopt in al die jaren,
Maar ik zou niet weten wat ik ermee moet doen.
Het zoekt zich een weg in woord en daad,
Wat niet altijd gunstig is.
Soms word ik op de verkeerde kwaad,
Dat geeft dan ook weer ergernis.
Naar de littekens kijkt nu niemand meer om.
Is er wel sprake van een geweten?
Door het gewetenloze loop ik nu krom;
Ik kan het vergeten, maar niet vergeven.
Geplaatst in de categorie: pesten
Aan hen is het oordeel of het gedicht origineel genoeg is, en van voldoende gehalte.
Verder hoeft de inhoud niet per se te stroken
met de ervaring van degene die plaatst,
zodat iemand als zielig betitelen wel erg ver gaat.
die hout snijden Hanny van Alphen te woord!
Ken uw eigen werk en weet wie u zelf bent.