Zure regen
Ik kan hier bomen over duinen of de zee,
de vogels of de koeien met hun lentekroost.
Maar soms vervagen beelden toch van lieverlee
als door bekrompen geesten woede wordt geloosd.
Dan stort een donderwolk gestaag zijn zure regen.
De wind, hij blaast bij vlagen oorverdovend mee.
Ik zie het boze oog en zoek naar uitvalswegen
die mij weer voeren naar de duinen of de zee.
Geplaatst in de categorie: psychologie
Switi, Hanneke en Egbert, uiteraard ook mijn dank voor jullie respons!
Als dank hierbij een poëtische respons:
Ik deinde op de golven van je metafoor
en wiegde op 't rustgevend blauwe ritme mee
de boodschap drong intussen voelend tot me door
en ik verstond: een mens is even grillig als de zee
Het binnenweer kan woeden als een onweerswolk
soms vuren ogen bliksemschichten op je af
Je tilt ons denken op voorbij d'emotiekolk
en splijt de wateren met je woorden-toverstaf