Eén zwaluw kan me raken
ze trokken weg de vogels
toen… in de herfst
vliegensvlug waren ze weg
voor ik er erg in had
kennen ze mijn missen
weten ze wel
dat ik in de lentenacht
naar ze op de uitkijk zal staan…
zien ze mijn vreugdetraan
wanneer ik hun vleugels hoor
de zachte slagen ruisend
door het morgenblauw…
mijn verlangen zo groot
reikt naar het leven
naar de kleine verenpracht
waar jij ook ooit zo van genoot
één zwaluw kan me raken
weet op een draadje
boven de wei
zomer voor mij te maken
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 3 mei 2015
Geplaatst in de categorie: emoties