Netgedichten

netgedicht (nr. 55.511):

Op handen dragen

Het grote zwijgen over mijn bestaan
wordt eindelijk toch gaandeweg doorbroken.
Terwijl men overal was heen gegaan
werd over mij nog nauwelijks gesproken.

Ik ben nou niet bepaald een topmodel
maar die amandelkleurige van hiernaast
met haar verfraaide huidje is dat wel.

Je moet hier even nog de bocht omgaan
dan zie je daar direct, in vol ornaat
nog zo een rijk beschilderd topstuk staan.

Toch glijdt zo nu en dan een warme hand
wat vluchtig langs mijn licht gebruinde bast
en merkt opeens mijn zachte binnenkant.

Door deze mens zo welbewust beslist
zal men ook mij op handen dragen
want na de dood ben ik zijn kist.

Schrijver: Hanny van Alphen, 11 mei 2015

hanny.vanalphen

quicknet.nl

Geplaatst in de categorie: individu

kist

keuze

dragen

3.0 met 4 stemmen

252

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Leonardo
Datum:: 12 mei 2015; Een fraai gedicht en gelijk een doordenkertje Hanny.

Naam:: Hanny van Alphen
Datum:: 12 mei 2015; Beste Adriaan,

Spaanplaat met fineer is een "goedkope kist". Vroeger werd er niet over de kist gesproken. Er kwam een eiken of een vuren kist. Nu kan men van tevoren zijn kist bestellen. Al wil je hem beschilderd zoals een Herman Brood schilderij dan kant dat. Wordt wel een "dure" grap dan, die Herman Broodkist.

Naam:: Adriaan van Dam
Datum:: 11 mei 2015; Hoe jammer dat zijn tijden van weleer:
Vandaag de dag is 't spaanplaat met fineer

Geef je reactie op deze inzending: