Ter ere van...
Dat sommigen toch zo gemakkelijk dichten,
'k begrijp dat niet, want mij lukt dat maar nooit
en enkel in ’t seizoen dat bloemen strooit
komt soms de muze mij wel wat verlichten.
Maar 'k wil niet treuren, er is immers meer
dan woorden ook maar zeggen mogen
en ooit valt er wat licht van uit den hoge
en dan voel 'k mij gezegend door de Heer.
Maar ook dit vers is verre van volmaakt;
ik hoop alleen dat daardoor niemand staakt
... er zou moeten volgen: " met reageren."
Dit draag ik op aan Ton, Adriaan en anderen die zo mooi kunnen schrijven en me doen glimlachen. ...
skynet.beGeplaatst in de categorie: lightverse
dichten 3.0 met 5 stemmen 
141
141
Geef je reactie op deze inzending:
die achter de coulissen zwoegt
en alles, zonder dat we 't weten,
in tabjes en menuutjes voegt.
Gedijen wij niet wonderwel
hier op gedichten.nl?
:-)
en dat verheugt me echt, dat ’s waar,
maar 'k heb toch niemand willen vleien daar;
gewoon maar blij zijn dat we mogen leven!
Dus laat ons blijven rijmen en ook dichten,
misschien kunnen we soms wat pijn verlichten.
maar volgens mij tracht je ons te vleien
zo jij schrijft behoor je tot de keien
je hebt hier heel wat tongen losgeweekt
dus blijf met je schrijven ons plijzieren
je kunt je altijd nog rentenieren
Wel aan, om je toch eventjes te eren:
Je bent het rijmen aardig goed aan ’t leren
Wellicht toch met een beetje hulp des Heeren
Maar dat mag hem de leut en pret niet deren
Ik zie ’t jou binnenkort beslist presteren
~Het Hooglied~ als sonnet te produceren
Je Adriaan
als een viool die streeft naar hogere sferen
en die je raakt (je wil je niet verweren)
vanwege een vertederend gebaar
't is als in de natuur: ons Paradijs, de Aarde:
elk wezen, elke vorm is van onschatbare waarde