Achter Diek en ' t Hooge Laand. ( Mijn Wad
Hoezo, werveling van lucht en vrees
wanneer de rode adem daalt op het
weke water en verre ogen haar
bewonderen met lens en spleten licht
zij is de dame die buitengaats kolvend
haar jongen voedt met schuim van zee
en overvloedig moed, ze is het vermogen
van mijn drijvend ruim
' k zou in haar willen sterven, me verdrinken
in haar nood, me bevredigen aan elke golf
zolang ze op mijn wijdse blik van liefde graast
me voedt met het wier dat aan mijn handen kleeft
ze ligt gelegen aan de voet van oorsprong maar
ook aan het tuig van vergankelijkheid, zij is het oog
van samenhang waar scheepse boegdelen
haar splijten met het mennend ijzer van het Wad
Geplaatst in de categorie: vrijheid
Hiervoor moet je zee en wad wel door en door kennen
laifs