inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 56.563):

de ziel

Een vriendin bezoekt steeds
haar moeder en haar moeder
vergeet dat steeds weer

Hoever gaat zoiets ?

Je kijkt nog uit
over verre velden

maar je herrinnert je
niets meer van die enkele blik
die zich steeds herhaalt

Ze zit aan bij het avondmaal
op de dag van het lijden van Christus

Ze heeft altijd gedacht
dat haar ziel naar de hemel ging

Misschien is dat wel zo maar
waarom heeft haar ziel haar nu al verlaten ?

Ook die vraag stelt ze niet meer

Ergens in de verte
valt de regen
over weilanden en huizen

en is haar ziel

Schrijver: cornelis van zwaanshoek, 10 augustus 2015


Geplaatst in de categorie: religie

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 67

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Anita van de Kant
Datum:
10 februari 2024
Prachtig gedicht omdat het zo mooi verwoordt wat het betekent als je vergeetachtig wordt of bent.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)