Netgedichten

netgedicht (nr. 56.648):

BEGIFTIGD (2)

Het kind ontkwam niet aan het groeien
Het zat vol meegevoel en zilt
Heeft visemmers vol traan getild
Het wist niet beter dan dat boeien

In zee met wind en golven stoeien
Het wist niet wat het was; een schild
Het werd door dominees bedild
Die bleven kortwieken en snoeien

Zij, één met duinroos en met meeuw
Liep eenzaam langs de havenkade
Zich niet bewust van alle schade

Zij voelde elke stille schreeuw
Verzegeld door gesloten lippen
Haar jonge hartslag binnenglippen