Netgedichten

netgedicht (nr. 56.868):

ONMACHT

Er ligt een dreumes op zijn buik te slapen
Hij geeft aan vluchtelingen een gezicht
Hij heeft hun lijden extra fel belicht
Moderne media zijn dan een wapen

Het lukt een man het lijkje op te rapen
Hij wendt zijn hoofd af, doet ontdaan zijn plicht
Men is vergeten hoe men vrede sticht
En met welk doel de wereld werd geschapen

Het leven zou om liefde moeten draaien
Om vrijheid en gelijkheid, broederschap
De dichter weet wel hoe hij het moet brengen

Hij kan nu eenmaal niets dan leed aanlengen
Met loze taal, fysiek doet hij geen stap
Zijn werk kan echter stof op laten waaien