Een herfstig gedichtje.
hoog reikende hoofden schudden rond
in een bekoorlijke symfonie van zacht geruis
twijgen laten hun zomerlast vallen of
liggen reeds stuiptrekkend
voor dood op de grond
kleurende bladeren tonen
gedragen door de wind terstond
in bruin, geel en groen aan afhangende takken
vogels vliegen weg in het besef dat
er weer een seizoen aan zijn einde komt
Zie ook: http://blog.seniorennet.nl/leonardo_1
Schrijver: Leonardo, 20 september 2015
Geplaatst in de categorie: jaargetijden