een dubbel gezindte
ik mis de wereld in de sprong
die ik waag, niet toereikend zijn
mijn redenen die ik prevel
wanneer de zon mijn hart bereikt
ik zend mijn vragen naar dove oren
' k zie een vals gelaat achter het scherm
dat mij weerkaatst, ik ben een toehoorder
van de stoutste dromen
droog mijn naaktheid af met het spel
aan mijn geslacht, kus mijn tederheid
aan het vlees dat mij bemint, lees stilte
in de haat die ik vermoed
ik voed mijn ziel met woorden van papier, vlinder
in mijn cocon van zelfgenoegzaamheid, vlucht
wanneer mijn keel zicht verrijkt aan schorre streken en
aanbid mijn wijf die me verwent met het gelach
waarmee ze is getroond
Geplaatst in de categorie: emoties
En landen op de vleugels van de muze, jouw muze. Mooi gedicht Elze.