lente in november
als ik in de dood het verderf niet
kan vinden en klokken luiden
verdoemenis dan weet mijn oude jas
dat de huid geborgen is in een vals gelaat
patronen liggen stil te wenen tegen
de werkelijkheid waarin ze zijn gelegd, het zwart
overheerst het rectale brein dat van onrust
zich bevuilt met dagen die schrijnend
het lot willen bepalen
toch stalt deze herfst het naakt verlangen
aan de boezem van zijn muze, ze troost
het gemoed met de plooien van haar palm, de mist
hevelt zorg naar liefde en openbaart
de lente in november
Geplaatst in de categorie: tijd