voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 58.957):

Verloren

Witte vleugels
breken het prille ochtendlicht

aan de einder
tussen wolken en zee
waar het opstijgt uit het nacht'lijk duister

Gedachten rapen schelpen
ranke vingers glijden door zand
en het zilte schuim vangt dromen

waarin alles verloren ging
tussen het wit en zwart van woorden

Daar buigt de wind zich in haar schoot
en zij buigt zich in wind
eeuwig dansend
ademt zij blauw

Schrijver: Almaresare, 27 februari 2016

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

1
2
3
4
5

4.0 met 4 stemmen

219

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Jouke
Datum:: 11 juni 2016; Een fijne begoocheling van woorden die spreken tot de verbeelding. Erg mooi.

Naam:: kornelis
Datum:: 12 maart 2016; 'buigt de wind zich in haar schoot
zij buigt zich in de wind'

kwetsbaar beeld

Naam:: Inte Feelders
Datum:: 7 maart 2016; Rakend mooi gedicht !

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 1 maart 2016; Mooi beeldwoorden die het gevoel over huid laten kruipen...Heel mooi!

Geef je reactie op deze inzending: