Dan wordt het weer stil
hij streelt en hij speelt haar
heel zacht onder lakens
hij daalt en hij klimt
en hij kneedt haar en smeedt
hij opent zijn ogen
hij kijkt en bereikt haar
hij wandelt zijn vingers
langs bergen en dalen
naar mossige diepten
en vochtige dwalen
zij kreunt en ze steunt
en ze kronkelt en draait
en ze rekt en ze strekt
en ze spint in zijn oren
dan is ook voor haar
de ochtend geboren
zij rekt en ze spreidt
en gaat open zo wijd
en ze laait en ze vuurt
ze kronkelt en stuurt
en ze weekt en
ze smeekt hem
ze lopen verloren
hij bloeit en hij groeit
aan haar heuvels en dalen
zij zuigt en ze buigt
naar zijn stormen en razen
ze kreunen en blazen
en golven en dazen
hij streelt en vervoert haar
hij sust en hij blust haar
hij op en hij neert haar
hij kust en beroert haar
gromt - en begeert haar
heel zacht - penetreert haar
hij wacht en dan stormt het
zij ontvlamt en dan laait het
het ontlokt haar een gil
hij paalt haar en vuurt haar
dan wordt het weer stil ......
Zie ook: http://www.maryama.nl
Schrijver: Marije Hendrikx, 2 maart 2016
Geplaatst in de categorie: erotiek
Prachtige strofen die samen één worden...!
Gaaf gedicht!