in wiens armen
de wind slingert
tollend al het tere los
hamerende regendruppels
teisteren de weerloze huid
ik kan moeilijk
net als de planten
mijn wortels in
de aarde vasthouden
ineengedoken op de rand
van waken en slapen zit
de stormvogel op het dek
verstekeling aan boord
in gesloten hartkamers
blijft het duister
de taal van het gaan
is wat overblijft
in wiens armen
gaan we dood?
Geplaatst in de categorie: overig