Diep gemis
De antieke, Franse spiegel, die ik
aan haar cadeau wilde doen, toont
nu mijn sombere en wenende gelaat.
Ik zie nog hoe ze ervoor ging zitten
en hoe blij ze er van werd. Hoe ze
haar haren kamde en een knoetje maakte.
Ze is weggevlucht naar een beter oord,
de dramazone uit, de frisse heuvels in,
terecht, dat doen pubers, maar later,
later zal ze misschien terug kijken
en mijn diepdoorleefde aandacht beter
waarderen dan nu, nu het leven lokt
als een voortdurend pretpark.
Geplaatst in de categorie: verdriet