Taal van verdriet
Hij ziet gordijnen fladderen door de wind
stoelen staan door elkaar heen
niet kleur aan kleur
verdriet staat aan de deur
binnen zonder kloppen of aan te bellen
hij wil niemand iets vertellen
hij wil niet over komen als een zeur
verdriet laat zich zelfs tot de huiskamer toe
hij voelt zich alleen maar moe
een wintersjaal in de zomer
verdriet spreekt zo een eigen taal.
Zie ook: http://www.literairdichter.nl
Schrijver: Alexander Peters, 16 september 2016
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid