Gezicht
Dat was eens onze woning
in die lange smalle straat
het dak lekte
dat kon onze pret niet drukken
daar hebben we elkaar
menigmaal de liefde verklaard
terwijl dikke regendruppels
onze lichamen bevochtigden
het was natuurlijk een bouwval
zoals onze liefde ook bleek te zijn
we drukten steeds vaker onze snor
tot ook dit onvermijdelijk in elkaar plofte
al met al was het mijn beste tijd
en ook al ben je al jaren uit mijn zicht
in mijn hoofd en hart blijf je
en je gezicht is dit gedicht
ik raak je nooit meer kwijt.
Geplaatst in de categorie: emoties