Triest, zo vrolijk
Lachend liepen ze voorbij,
spraken over 't verlies
schaterend om hetgeen verdween
zo triest en zo intens gemeen.
Ze lachten, lagen dubbel
terwijl hij daar lag op straat
maakten zich vrolijk omdat vrienden
bleven trappen, bleven slaan.
Toen hij zich niet meer bewoog
geen vin meer verroerde,
ze zich bukten om te zien
of hij toneel speelde misschien
verdween de lach van hun gezicht
ze vlogen weg, volkomen geschift.
De humor ligt tegenwoordig echt:
op straat, met de dood ernaast!
... Fictief ...
Schrijver: Johanna, 16 januari 2017Geplaatst in de categorie: geweld