zie ons leven
Na het spartelen in het water,
de winden vaak ongunstig
de havens zelden vrij,
spoelde hij aan als wrakhout
Waar het vel te dun geworden was
zette het sarcasme zich op de huid
als een aanwas, een slechte gewoonte
waar moeder nog voor waarschuwde
Moeders zijn machteloos
al branden hun kaarsen plechtstatig
wanneer de huizen leeg zijn
en de harten overlopen
laat ons nu samen zuchten,
waar de gebeden versleten zijn
pruttelt de koffie, zie het vage keukenlicht
onze roerloze handen beschijnen.
Geplaatst in de categorie: psychologie