In dubio
"why are you worrying
said the cat on my lap
you should be writing poetry instead"
in dubio zakte ik
langzaam af
naar de krolse krochten
van mijn ziel.
Ik zong mijn lied van hoogmoed
en deernis, wat er mis is
of goed
zal ik lezen in de nevelen van de tijd
schier onbereikbaar
als nu de kat in de mand in de hoek
van de warme kamer
die zich een weg snort
naar vergetelheid.
Geplaatst in de categorie: psychologie