Dakloos
Ik heb hem altijd als dakloze geweten.
Al jaren leefde hij op straat.
Gerespecteerd bij zijn vrienden,
met zijn baard en pretlichtjes is zijn ogen,
een dakloze zoals de mensen hem graag zien,
eventjes toch.
De tijd van een toegeworpen munt,
misschien.
Hij verdroeg nog slecht een dak boven zijn hoofd.
Maar hij schrok zich bleek,
die dag waarop hij ook zijn zoon
zag aanschuiven in de winteropvang.
... Ik heb die mens gekend! ...
Schrijver: claire vanfleteren, 26 juni 2017Geplaatst in de categorie: maatschappij