Netgedichten

netgedicht (nr. 64.633):

Nog even tweeduizendzeventien

Straks is er weer een levensjaar voorbij,
dingen die we deden of toch maar lieten,
beleefden met elkaar, teleurgesteld of blij,
verafschuwden, of stil van konden genieten.

Handelingen die echt onbeduidend leken,
iets dat je anders deed dan werd verwacht,
maar later wellicht bepalend is gebleken:
daarmee begon het of verzandde je kracht.

We maken onze keuzes, telkens weer
in de hoop om daarmee ergens te komen.
Het resultaat blijft ongewis, keer op keer,
want zekerheid bestaat alleen in dromen.

Dit voorbije jaar, dat eindigt met een zeven,
bracht mij waarop ik lang had gehoopt
en daarmee ben ik verguld nu nog even,
uitkijkend naar hoe straks 2018 verloopt.