Netgedichten

netgedicht (nr. 65.460):

(n)ergens thuis

met een huis vol kinderen
blijft zij bidden voor het betere
dat hij als man en vader
haar en hen niet geven kan

het hoofd omhoog ondanks alles
zingt zij haar dapper lied
steeds het betere hopend
dat eens haar wereld keren zal

toch lijkt het telkens weer
dat ze nergens schuilen kan
dat geen plek te vinden is
waar zij en haar kroost veilig zijn

steeds blijft zij vertrouwen
dat als alle dingen onder de zon
zij de weg naar het licht vinden zal
zoals de satellieten in het heelal

wetend dat hij blijft komen
steeds opnieuw voor meer
met het gat in zijn handen
die op haar deur blijven slaan

eens weet en ziet zij haar kans
zal zij met haar bange kinderen
niet hier meer hoeven wachten
maar weg in veilige haven zijn

al lijkt het zonder uitzicht
alsof ze nergens komen kan
waar het welkom thuis zal klinken
schreeuwt haar hart hardop

als alle dingen onder de zon
zullen wij de weg vinden
als alle dingen onder de zon
zullen wij eens het leven dansen