Na het middagmaal
mijn oma sliep
in een fauteuil naast
de kolenhaard,
vol overgave, ongehaast
zij was mijn uitzicht
als ik opkeek van het
slaapverwekkend gewicht
dat de school voor mij
voor morgen had vergaard
de pendule tikte de stilte vol
terwijl ik steunde op mijn elleboog
en die weer op zo'n zacht tapijt
met een rood-zwart gekleurd figuur
die mij telkens van een blanco
blad weg zoog; een gong vertraagde
nog meer mijn stuurloze vlijt
soms bewoog zij en keek mij aan
zonder een woord te spellen
ik sprak dan door mijn ogen
en heb vaak haar ademhaling
langzaam kunnen tellen
of was het wakend mededogen
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 17 mei 2018
Geplaatst in de categorie: familie