Monddood
De woorden worden woest teruggeslagen;
gewond, monddood blijven ze liggen
weggemoffeld als de natte bladeren
tegen het troittoirband
De tong beweegt om een enkele
naar ademsnakkende
buiten te brengen
Raakt dan verstrikt in het net
van de innerlijke criticus
Geplaatst in de categorie: psychologie