Mijn liefste lief
En als ik nu de toekomst gewoon zou mogen lezen
omhuld door gelukkige gedachtekracht die macht
zou mogen ontvangen, wat ook soms duisternis bereidt
voorspel ik dagelijks 'n feest omdat wat met jou geneest.
Wat jij in het leven steeds weer kunt gedogen
verdragen in en met je veelzeggende ogen
aan voorjaarskrampen die weer verdampen
en niets bewijzen het valt intens te prijzen.
Zie ik je staande turen uit de grote raampartij
naar die stammenrij met hun kalende kruinen,
het gefonkel in de heg van weer dat verse dauw
zie ik je sjansen om waar ook schaduwen dansen.
Dit kostelijke plekje is voor kinderen en ons een lust
'n uitzicht dat ons steeds met verse moed wakker kust.
De nevel maakt soms alles wit, toch blijven seizoenen
beslist niet in gebreke voor de ochtend is verstreken.
Elke minuut en elk uur zet zich dan in memoires om
ook angsten hebben hier hun weg echt wel gevonden
naast wat verborgen was, wij verstonden en leerden
in elkander begeerden zo verbonden zoals we konden.
Dus als ik nu de toekomst gewoon zou mogen lezen
voorspel ik dagelijks 'n feest omdat wat met jou geneest.
Dat vertolkt steeds je nuchtere ook opmerkzame gezicht
verstrengeld en zo vergroeid in elkaar zijn wij dat gedicht.
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 16 januari 2019
Geplaatst in de categorie: filosofie