Onstuitbare natuur
De tijd en maan staan bol
de seizoenen slijpen vol, ik verzin een
onvoltooide symfonie, een universele
ouverture, een humaan bolwerk,
een “pas de deux” in natura
die maar langzaam wil rijpen
mijn composities zijn van een
ouder repertoire, vaak op hol geslagen
door melancholie, ontsproten uit het
labyrint van een herkenbare gravure
wat geweest is, is geborgen blijft branden
als een onblusbaar vuur, de mogelijkheid
op elk instrument de toonladder van het
leven te bespelen, wat ieder recht geeft op
zijn toonhoogte, daaruit z’n zingeving beleeft
deze beschouwing maakt mij transparant
ontleen de zwaartekracht om gedane
zaken opnieuw te leven, ontleen de macht
een zuivere toon te slaan, misschien de opmaat
als definitief partituur, ethiek zonder winstbejag,
waarin alles eindigt en begint bij de realiteit
als onderdeel van de onstuitbare natuur
bemint en omarmt door iedereen op den duur.
... Illustratie: Bron HumanNature ...
Schrijver: Pama, 6 februari 2019Geplaatst in de categorie: psychologie