Netgedichten

netgedicht (nr. 67.471):

met kop en schouders

de afgelopen dagen
in het hoofd en daarbuiten
woekert mij de uitdrukking
wie het hoofd uitsteekt
boven het maaiveld
wordt zijn kop afgehakt

houd je op dezelfde hoogte
doe gewoon maar normaal
dan doe je al gek genoeg
kortwiekt klare taal mij

bijzonder bewonderenswaardig
meer mag je niet wezen
wie zich onderscheidt
met zichtbaar het talent
mag even nog misschien
op een voetstuk staan

het volg-je-hart
leef-je-volle-zelf
brengt mij in spagaat
loop ik voor de troepen
of liever in de pas
bang voor eigen kracht

moet ik mij groot
of klein houden juist
enkel verlangend blijven
naar het gat in het plafond
waarin met ziel en zaligheid
schouders mij dragen