stukjes tijd
ik haal mijn
kamer leeg
sprokkel veel en
nog meer bij elkaar
ik voel me ouder
dan stokoud
ik fiets hard
tegen stormen en
demonen in
hard nog harder
om ze meer dan
vóór te zijn
ik kijk geschokt
naar het jasje
een bedrieglijk
dun laagje dat
als een kille bomjas
mijn hart omsluit
jij en ik wij
dachten vroeger
zelden aan de dood
we bleven bij elkaar
nu delen we de liefde
in kleine stukjes tijd
de hond blaft
kwispelt hij wil
hop zonder uitstel
naar buiten rennen
ruiken en poepen
in het bos
Geplaatst in de categorie: ziekte