dichterlijke octrooi
het restant, de overblijfsel van de zomer
staan in schril contrast met wat ik
erover wil schrijven, kleine vergaar
dingetjes vallen in het niet
bij het schrale gevoel
waar dit seizoen op broedt
ruwe regens smeken de grond
om zeeën van verdriet aan te maken, armoe
hangt aan de twijgen en de geur van gaan
is een binnenkomer voor de late gast
de winter loert vanuit het wolkendek
en bekommert zich alvast om een
nieuwe kou te schenken die deze bolling
van de aarde kan opslaan
in haar nog te schrijven kroniek
de geest is vluchtig en hangt binnenkort
als een ijzig schreien aan de vorst
die rijkdom verwart met liefde
struik en boom vasten en snoeien
hun laatste blad tot aan de tak
zonder jaarringen
Geplaatst in de categorie: emoties