Alles stroomt,
Schaduwen, begraven onder
het natte mos, woelen als
tentakels tussen wortels,
hongerig naar voedsel wat
de laatste zomer bracht
roerloos drapeert de mist
zijn vitrage over de velden
ganzen strekken hun poten
in de vloeibare lucht, de ziel
van het seizoen blijft achter,
ingebed in veren van de
overwinteraars, waarvan al
velen zijn vertrokken, wat
achterbleef is een getekend
gelaat, geeft de verbrokkelde
dag een vertekend gezicht,
alles stroomt wat eerder werd
gezaaid en wordt opnieuw geboren
als de mens zijn tanden in de aarde
heeft gezet in een kort gedicht
wat ergens tussen grijs en donker
ligt, nog onzichtbaar, onstuitbaar
binnen de regels van het spel zolang
dat zich niet heeft aangemeld
heeft niemand nog verloren.
... Illustratie: Bron: Pama 2019 ...
Schrijver: Pama, 11 november 2019Geplaatst in de categorie: natuur