Beschouwend dier?
Het is gulzig water
dat me dorstig maakt,
schuimende beken
waarin ik weerloos
in ten onder ga, het
is de fluister toon
die mijn stemwind
spreken laat, het staat
voor de reikwijdte zover
ik ooit denken kon.
Het is het brood wat
de honger steelt, een
wuivend bos die het
zachtjes streelt, een
bodemloze slaap in de
wakende droom tussen
het zwartste licht en het
verlichtste kwaad wat de
nachten met me deelt.
Het is een schrander dier dat
die mijn bloed bekruipt, het
is de opmaat tot een kus uit
vruchtbare lippen die willig
opengaan, het sluipt door de
regenboog van alle tederheid ,
het stuit me op de vlucht van al
het plagiaat onbedoeld geschreven,
het roemt zijn naam in de dageraad,
het schuilt in wellust van mijn werelds
plezier, het laat mij in mijn syndroom
even onzichtbaar zijn, ieder kwartier
wat uiteindelijk verveeld…
... Illustratie: Bron NRC ...
Schrijver: Pama, 16 november 2019Geplaatst in de categorie: individu