Het stille huis
Je kunt er een speld horen vallen
ieder kraakje van een vloerplank
kan een voetstap zijn van een
verloren ziel of een dolende geest
die niet meer weet wie of wat
hij ooit is geweest
In het stille huis
klinkt een ademtocht
als een schrille kreet
zijn de schaduwen tastbaar en
is het verleden onverwerkt leed
Daar woon ik
daar verblijf ik
daar leef ik mijn leven
als was het dat van een ander
De ramen kijken er uit
op maanloze nachten
de ochtenden en avonden
gaan er stilletjes voorbij
op gezelschap kun je er
blijven wachten
Er verandert niets met de tijd
Het is er zoals het hoort
in het stille huis wordt de stilte
niet verstoort
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid