Constance en Violette

In 't jaar zoveel
was ze een deerne
met de fleurige naam
Violette
tezamen met hare zusteren
Constance en Bernadette
toog zij jong als ze was
naar de kostschool
voor juffers en maagden,
het pensionaat
Sainte Marie Antoinette

De mussen vielen
en bloc van de daken
de koeien lagen te slapen
toen ene Maurice
van 't voorname geslacht
der adellijke Coppenollen
Violette na de daad
naderhand zonder ook maar
een zweem van een leugen
of een spoor van schaamte
haar zomaar zijn liefde bekende

En dat hij niet zonder
haar verder kon leven
maar eilaas! hunne min
- 't is te zeggen zijn al
te onstuimige goesting -
werd in der kieme gesmoord
door pa Coppenolle en daarenboven
werd hun zondige euveldaad
wreed veroordeeld
door de priester ofwel
heer pastoor

En sedert dien dagen
was zus Violette
thuis nimmer dezelfde meer
zij speelde niet langer
piano, zij die nochtans
zo'n schone sopraan had,
't sloeg op haar schildklier
en ze ving aan te zwellen
men lachte om hare postuur,
men noemde haar 'walvis', 'ballon'

'Och heden,' zei Violette,
'ik ga doodgaan zonder ooit,'
en haar stem werd licht
als een vlierende vlinder,
'zonder ooit de man
te hebben gekend...'

'Zottekonte,' zeide Constance,
'gij zijt in de fleur
van uw leven, Violette,
d'r zijn honderden mannen
die maar al te graag
liever dan wat ook
een schone pak vlees
zouden hebben
...deo volente!'

... een scène uit het leven van Violette ...

Het verdriet van België Hugo Claus

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 5 stemmen 117