Netgedichten

netgedicht (nr. 71.379):

Ochtenddroom

geen zon
vlak wit daglicht
dat me verplicht
alles te zien
te boren door de lagen
van wat daglicht
niet kan verdragen
een kevertje
balanceert op de horizon
nerven in de blaadjes
sprietjes van het gazon
doorzie de praatjes
sms-toetsen
op mijn telefoon
vervormen gewoon
wat ik wil zeggen
tot rare woorden
ik heb ze door
een meisje op tv
steekt haar arm
door het scherm
trekt mij mee
het is niet waar
wat is echt ?
vlak wit daglicht
mijn lijf dat opstaat
het verkeer
dat op gang komt
in Sellingen
op de Dorpsstraat