Wilg
Door inheemse stilte wentel ik mij
bij het zoet water meer
waar blanke nimfen spiraalvormig dansen
in een cirkel van zilvergroen gras
alsof verlegen verliefd zijn
ook bij de oppervlakte hoort
van een noeste onherbergzame woestenij
te ruig en stoer om echt te strelen
ik kronkel mij lenig
in het rond, geknot of niet
het is me om het even
belet me niet te leven
ik heb de wraakgodinnen
uitgenodigd voor het eten
in een zelf geknoopte mand
met voorjaarsfruit van buurtbomen
laat ze maar komen
regen en striemende wind
de alles overstijgende liefde
die uit de gouden hemel valt.
23 juni 2020
Geplaatst in de categorie: natuur