Dromengewaad
In de meest intieme binnenwereld
van mijn door liefde kloppende hart
heb jij in het geheim een kasteel gebouwd
omringd met bomen die wortelen
in het woud
hoor ik de echo van zovele dromen
het is jouw stem die zingt over de zomer
zwaluwen die scheren tussen dansende wolken
het geluid van een koekoek in avondrood
een stem die laat fluisteren wat ware liefde is
zo vaak samen in diepe nood geweest
het verleden altijd manmoedig gedragen
hoor ik de woorden van zo dikwijls verlangen
de angst om het samen toch niet te redden
nu de zon in droefenis en schaduw ondergaat
van de nacht die ons laat dromen over alles
wat je gezegd hebt is echt waar
ontneem mij mijn laatste geluiden
jij bent het zelf, gevoelige snaar
jij alleen kan mijn tederheid duiden
we gaan slapen straks
niet meer in de nacht op pad
van de avonturen in het duister
hebben we nu voldoende gehad
het sterrenlicht schijnt op jouw gelaat
we vallen slapend samen in het dromengewaad.
9 augustus 2020
Geplaatst in de categorie: emoties