Mijn patchwork regenjas
Steeds meer wilde zij lenen, ik gaf alles
Tot ik niets meer over had dan verwachtingen
In een onderpand alles goed zou maken
Het gebeurde niet , zoals ook voorspelbaar
Maar toch altijd onverwacht, waar ze
Met het eerste licht gekomen was, ze
Gaf me een hand en vertrok met de
Laatste strofe uit haar zonneboek
Wat ze duidelijk maakte wie ik werkelijk was
Ik stond op een leeg perron en op het eind
Zag ik de rode lichten vervagen in een droom
Ze koos een enkel spoor zonder bestemming
Wat ik in de pupillen van haar ogen las
Zij paste slecht in wat van mij was
verstrooide het vergaarde gedachtegoed,
Scheurde de zinnen die ik schreef.
Zo verloor ik mijn patchwork regenjas.
... Illustratie: Bron: Werkaandemuur ...
Schrijver: Pama, 12 september 2020Geplaatst in de categorie: afscheid