Daar kraait geen haan naar ?
De schors bewaart
het hart dat ik ooit
in bomen heb gekerfd,
de levensringen blijven
de bast en de kern zo
zwart zoals mijn
gedichten vol fabels
zijn geverfd, daarop
heb ik mij telkens
weer verkeken, wel
de grenzen opgezocht,
die bleken in waarheid
flexibel te verschillen,
te verbleken in onze
zandloper loopt het
zand in de richting van
de hand hem plaatst, we
kunnen hem blijven draaien
aan de ons aangemeten
nieuws en tijd, daarin zijn
we snel de richting kwijt, daar
zal geen haan naar kraaien.
... Illustratie: Bron Spotpen/Happy Rooster ...
Schrijver: Pama, 8 oktober 2020Geplaatst in de categorie: maatschappij