Netgedichten

netgedicht (nr. 73.411):

Dodenmaskers

Overvallen door sombere gedachten
in een onzekere tijd waarin wij elkaar aanstaren
met angst

voor de onwezenlijke spookbeelden van holle
dodenmaskers wereldwijd

Om in stilte met de geest en het gevoel van een kunstenaar
uitdrukking te geven
aan de ziekmakende tijd

Pijnigende gedachten en overal het zwijgen om ons heen
goedwillende hurken buigen op de grond van hun huis
en delen uit terwijl de tranen biggelen
in het vel van het lam drogen op de vruchtbare
grond in het huis van de eenzamen

Hoe verschrikkelijk moet het zijn alleen te sterven in benauwdheid en pijn zonder familie of alleen met onverschillige dokteren en verpleegkundige om je heen

Zoals in de eerste golf zijn de bejaarden huizen besmet maar waar is nou de prik die redt?

Ouderen en kwetsbaren gaan aan het virus dood o sakkerloot wat overblijft gaat door de goot

Een groep kwetsbare van alle leeftijden en een vergeten groep thuiswonende ouderen
niet meer genoemd maar dood verzwegen
de beperkte vaccins hebben de werkende jongere gekregen

Vijfentachtigjarige een uur in een lange rij blauw van de kou
na urenlang reizen zonder vaccin weer terug naar huis

Hoe droevig is ons lot
in deze dagen waarop niemand ons bezoekt
of met ons spreekt totdat de bel weer rinkelt en wij elkaar kunnen omarmen amuseren lachen

weer naar buiten kunnen gaan
en niemand kijkt je meer aan of
je een mondkapje hebt aangedaan

Even van de wijs gebracht
Opgetild door geestkracht
Vergeten de zorgen
Moed houden voor morgen