Rimpelwoud
We beklimmen samen
in een droombestaan
dode bomen
geworteld
in een oneindig bos
waar klatergoud lokt
voor de verloren kinderen
je laat mijn hand niet los
peutert handig uit jouw neus
roept wat vlinders om versterking
en in het bij je zijn klinkt een lied
over hoe jij jezelf bent gebleven
onder het maanlicht
van de nacht
ben jij de mens
die jij voor ogen ziet
we huilen samen, drinken bier
het gevoel wil maar niet wijken
omdat de horizon weer hoopvol wordt
in de kleine gebaren rond jouw grijze haren.
6 mei 2021
Geplaatst in de categorie: vriendschap