Ik kan niet sterven
Ik kan niet sterven vandaag zei zij
Ik keek haar aan
Het grappige jonge ding
Met wipneus
Maar ze was serieus
Waarom dan niet?
Vroeg ik verbaasd
Ik droeg mantel, zeis en zwart
Ik ben verhalenverteller
sprak zij: Die leven langer
Ze sprak met vaste stem
Mijn zeis bleef hulploos hangen
Want inderdaad men leeft langer
Die verhalen vertelt
Vertragen de dood die snelt
Maar kind wanneer is
Het dan jouw tijd
Vroeg ik geamuseerd
Ze lachte vrolijk en sprak:
Over mijn lijk
Wanneer de zon niet
meer schijnt, de maan in
duister verdwijnt
En ik niet meer overnieuw kan
in de lente, pas dan, pas dan
Als ik niets meer heb te zeggen
Als ik niets meer hoef uit te leggen
Mag je me zonder dralen
komen halen, aan het einde
Van al mijn verhalen.
Geplaatst in de categorie: algemeen