Netgedichten

netgedicht (nr. 75.014):

Zeelucht

Zijn geur voert me mee
naar vreemde verre kusten,
naar broeierige havenkroegen
vol zweet en verdrongen lusten;

voert me mee over zee
en ruig schuimende baren
naar een krappe klamme kooi
waarin anonieme lijven paren;

naar een scheepje op de oceaan,
drijvend boven de zwarte diepte
onder een kille maan;

naar windstille nachten
vol onvervuld verlangen
en dierlijk smachten.

Zeelucht,

Geen geur voert me verder mee,
laat me intenser dromen,
dan die van een matroos
voor anker in m’n armen klaargekomen.