Missen
planeten blijven blind, verkruimelen tot niets
er is de vrees voor zwarte gaten
nooit zie ik de achterkant van de maan
nu dit huis te groot is voor zo weinig woorden
onvermoede geesten de dagen verlammen
de klok stilstaat, de scheurkalender onaangeroerd
weet ik dat jij de sterren niet meer tellen zult
omdat ook sterren sterven, omdat jij stierf
na de nacht nog voor de zon hoog stond in blauw
waarin ik ademen moet met gesloten ogen
en niemand weet dat ik huil
dat jou missen is als oude alchemie
de steen der wijzen voorgoed onvindbaar
voorbij het laatste sterrenstelsel is er geen redding meer
Geplaatst in de categorie: overlijden