Donald uit Noland
Eergister liep ik met
mijn verre uncle Donald
in de tuinen, de kebons,
zoals hij vroeger zei
Onder het genot van een
senseootje vertelde hij
ten langen leste
mij zijn biostory,
gezeten in een luie
stoel in de wintertuin
onder het foliage
van een palaverboom
In een vorig leven
op deze groene aardkloot
diende hij als mandoer
In Noland bij toeans,
een eilandrijk
dat eeuwen zuchtte
onder onze dwingelandij
(echt waar) maar dat
nu niet meer is,
behalve in zijn bol
Sedertdien schoffelt
hij de parken in
dit loveroord,
inmiddels hortulanus
maar wel een hoogbejaarde
Uiterlijk oogt hij
een oude pensionado,
maar blaken doet hij
nog alert en kwiek
uit zijn bruine ogen
Een vitale baas,
nog jong van geest
en sterker nog,
je zou hem hooguit
32 geven
... Inderdaad, deze parapersiflage heb ik te danken aan de Afrekening van onze collega Tuinder. Heb dank! ...
Schrijver: MaximInzender: Max de Lussanet, 8 april 2022
Geplaatst in de categorie: individu