Lichaam VI
We stapelen ondergronds
wat de geest niet verdragen kan
Schaamte en zelfverwijt
ook dingen die ons bang maken
Tektonische pijn
onder glooiingen van vlees
Waar hebben we ze begraven: de dromen
de beloften van het onbegrensde
Waar is de onbevangen blik
van het pasgeboren kind
Wat als we tevergeefs wachten
op een renaissance
Als het daglicht niet
door de diepere lagen dringt
Het is wat het is
fluistert de liefde
Wees stil
blijf zacht
Geplaatst in de categorie: lichaam