Pakistan , en het andere einde van de wereld
Toen het uur van het onheil
aangebroken was
konden de mensen
niet vermoeden
dat ze elkaar
niet meer terug zouden zien
Het is de hoop die als een bloem
in een graftombe bloeit
in het trieste uitzicht
koud en eenzaam
in de dagen van ontbering
Een sprankje hoop, de schreeuw
om hulp voor hun nood
dat het verdriet
enigszins kon verzachtten
Terwijl de mensen
aan het andere einde van de wereld
het geweten onderzocht
En de verborgen schuilplaatsen
van hun ziel doorgrondde
de tegenslagen
die ze niet konden verbeteren
Ze hielden teveel van de glans
van goud
en de schittering van diamant
van truffels en champagne
Maar vooral om
de ogen van
mensen te verblinden.
Zie ook: https://www.freeartandbeauty.exto.nl
Schrijver: eliZe Augustinus, 19 september 2022
Geplaatst in de categorie: rampen