gedragen om niet te vergeten
ze draagt een kistje in haar tere handen
dat een aandenken aan haar man bevat
de winter had hem dit jaar beet gehad
haar woning zou ze spoedig verpanden
het open terrein droeg nog hun stappen
en maakte zich op wat werd uitgestrooid
ze voelde zich ellendig en berooid
het alleen zijn was nog niet te behappen
wat goed en leuk was ging helaas voorbij
ze zag alleen stammen en niet de eiken
in de kamer stond alleen nog de kast
ze wist dat de eenzaamheid zo wat zei
waarmee zij zich wie weet kon verrijken
een minuut stilte vond ze wel gepast
Geplaatst in de categorie: algemeen