Netgedichten

netgedicht (nr. 78.788):

Blauwe deken

man die de woorden zoekt
verlaat het huis door het raam
hij voelt de pijn terwijl hij boven
de bomen -verder en hoger-

door het luchtruim zweeft
zijn tijd is niet opgeheven
hij valt niet voor eeuwig uiteen
het moment is nog niet gekomen

laat hem dan opnieuw nog even
pijnloos zweven boven de stad
-verder en hoger-
laat dan zijn laatste woord klinken

de man die de woorden zoekt
alleen in een kist onder zijn
blauwe deken droomt daar
de stille taal van de dood

onder de blauwe deken